Τελικά ο “Τζο ο κοιμισμένος” τα κατάφερε. Εκλέχθηκε πανηγυρικά 46ος Πρόεδρος των ΗΠΑ με Αντιπρόεδρο (για πρώτη φορά) μιά δυναμική γυναίκα την Καμάλα Χάρις.
Ο λαϊκιστής και δημαγωγός τύπος που, επί τέσσερα χρόνια “κυβέρνησε” μιά Παγκόσμια Υπερδύναμη γελοιοποιώντας το Προεδρικό αξίωμα, τους Θεσμούς (Αμερικανικούς και Διεθνείς), αλλά και κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ο αλαζόνας και υπερόπτης (εκ φύσεως και ίσως λόγω πλούτου) Ντόναλντ Τραμπ, έχασε ντροπιαστικά για τον ίδιον και τους γύρω του, από αυτόν που χλεύαζε ως αντίπαλο και, υποτιμητικά, αποκαλούσε “Τζο ο κοιμισμένος”!!!
Είναι πράγματι μεγάλη ντροπή και κόλαφος, ένας αθυρόστομος, θρασύς και αυτάρεσκος τύπος (όπως ο Τραμπ), να χάνει, στο πιο κρίσιμο “παιχνίδι” της πολιτικής του καριέρας, από έναν “αδύναμο” αντίπαλο, μη έχοντας το κουράγιο και την παλικαριά να παραδεχθεί και να αποδεχθεί την βαρύτατη ήττα του.
Όντως, η όλη εικόνα που εκπέμπει ο Μπάϊντεν ως ηγέτης της Υπερδύναμης “δεν σου γεμίζει το μάτι”. Παρ' όλα αυτά, έστω και έτσι, η πλειοψηφία των Αμερικανών ψηφοφόρων (πραγματική επί του συνόλου των ψήφων αλλά και αυτής των εκλεκτόρων), προτίμησε τον “Τζο τον κοιμισμένο” ως νέο Πρόεδρο, παρά τον “ανοιχτομάτη” Τραμπ που, καθημερινά, με τις πράξεις, τα λόγια και τις ενέργειές του, ακόμη και με τους “κωμικούς” μορφασμούς του, έπειθε ότι, εν τέλει, ΚΑΝΕΙ ΖΗΜΙΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ αλλά και στους συμμάχους αυτής.
Με μοναδικό επιχείρημα των εκατομμυρίων οπαδών-ψηφοφόρων του ότι, στην οικονομία “τα πήγε καλά”, οι Αμερικανοί αυτοί (ίσως και αρκετοί Ομογενείς μας), ξαναψήφισαν Τραμπ, παραβλέποντας ή υποτιμώντας άλλα δεδομένα, πολύ ισχυρά, τα οποία έπρεπε τουλάχιστον να τους είχαν προβληματίσει έντονα προτού ψηφίσουν.
Προφανώς τους άφησαν αδιάφορους τα κωμικά καμώματα του Προέδρου τους, οι εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί συμπατριώτες τους από κορωνοϊό, ο πρωτοφανής διχασμός της Αμερικανικής Κοινωνίας, η σοβαρή διαταραχή των πολιτικών, στρατιωτικών και εμπορικών σχέσεων ΗΠΑ-Ευρωπαϊκής Ένωσης (δηλαδή των παραδοσιακών και φυσικών συμμάχων των ΗΠΑ), η αποχώρηση των ΗΠΑ από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) και την Διεθνή Συμφωνία για τον έλεγχο της κλιματικής αλλαγής, εν τέλει για τη μείωση του Παγκόσμιου κύρους των ΗΠΑ και της διαχρονικής επιρροής αυτών διεθνώς.
Τα παραπάνω αλλά και άλλα γεγονότα, κατά αντικειμενική εκτίμηση, ήταν αποτελέσματα της αλλοπρόσαλλης πολιτικής Τράμπ η οποία, αν αναγνωσθεί σωστά και σε βάθος, ΕΒΛΑΨΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ του μέσου Αμερικανού.
Βέβαια, είναι σεβαστό το δικαίωμα κάθε Αμερικανού πολίτη-ψηφοφόρου να κάνει οποιαδήποτε επιλογή κρίνει εκείνος ως σωστή και επωφελή για τα δικά του συμφέροντα (όπως ο ίδιος τα αντιλαμβάνεται) ή για τα συμφέροντα της Πατρίδας του.
΄Ομως, ταυτόχρονα, είναι και δικαίωμα κάθε άλλου πολίτη, οποιασδήποτε Χώρας, να υπερασπίζεται τα δικά του (ατομικά) συμφέροντα ή αυτά της δικής του Πατρίδας, όταν αυτά τίθενται σε διακινδύνευση από την πολιτική που ασκεί ο εκάστοτε Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Στα πλαίσια αυτού του δικαιώματος, ας μου επιτραπεί, απευθυνόμενος φιλικά προς τους ομογενείς που στήριξαν και τούτη τη φορά Τραμπ, να τους θυμίσω ότι, διαχρονικά και παγκοσμίως, ισχύει το δόγμα που υποστηρίζει ότι “Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ”.
Απροκάλυπτες λοιπόν προσωπικές φιλίες με τον ΕΧΘΡΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ, νεοσουλτάνο Ερντογάν (όπως αυτή του Τραμπ), ή συγκαλυμένες (όπως αυτή της Μέρκελ) δικαίως εκλαμβάνονται στην Ελλάδα ως πράξεις εχθρότητας προς την δεινοπαθούσα (από την επιθετική-αρπακτική πολιτική Ερντογάν) Πατρίδα μας. Έτσι εξηγείται η, φανερή ή κρυφή, προσδοκία και επιθυμία της πλειοψηφίας των γηγενών συνελλήνων, να ηττηθεί ο Τραμπ και να κερδίσει πανηγυρικά ο Μπάϊντεν εν γνώσει βέβαια όλων μας ότι, επειδή οι ισχυρές συμμαχίες στηρίζονται σε ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, η Ελλάδα, τότε μόνο θα έχει κάτι περισσότερο να κερδίσει επί Προεδρίας Μπάϊντεν, αν φροντίσει να ταυτίσει και άλλο τα συμφέροντά της με αυτά των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή μας (Μεσόγειο, Μέση Ανατολή, Βαλκάνια).
Εξυπακούεται ότι, και επί του διδύμου Τζο Μπάϊντεν-Καμάλα Χάρις, οι ΗΠΑ είναι φυσικό και λογικό να εξαντλήσουν κάθε περιθώριο ελέγχου της Τουρκικής πολιτικής μήπως και την κρατήσουν “στις αγκάλες της Δύσης”. Μην εκπλαγούμε λοιπόν αν, πολύ σύντομα, δηλαδή εντός του πρώτου εξαμήνου του 2021, οι ΗΠΑ, προσφέρουν (ως ένδειξη καλής θέλησης) κάποιο “καρότο” στην Τουρκία του Ερντογάν αν βέβαια αυτός δεν τραβήξει και άλλο το σχοινί των Ελληνοτουρκικών σχέσεων πριν καν προλάβει να ορκισθεί ο Μπάϊντεν Πρόεδρος. Είναι αυτό ακριβώς που φοβούνται έγκυροι Έλληνες και ξένοι αναλυτές και διπλωμάτες.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, αν η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, συνεχίσει την τακτική των απειλών κατά της Δύσης, υπονομεύοντας και υποσκάπτοντας τα συμφέροντα αυτής, δεν θα αποτελέσει έκπληξη η απροκάλυπτη ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ κατά της Τουρκικής οικονομίας η οποία ήδη κλυδωνίζεται σοβαρά.
Μια τέτοια αντεπίθεση, αν βέβαια συμβεί και ολοκληρωθεί σύντομα και επιτυχώς, είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις στη γείτονα Χώρα με πιθανή κατάληξη την αλλαγή καθεστώτος. Προφανώς, κανένας σήμερα δεν μπορεί να προβλέψει τί από τα παραπάνω θα συμβεί και αν, ό,τι συμβεί, θα είναι τελικά προς το συμφέρον της Πατρίδας μας.
Βέβαιο είναι ότι, αν εμείς οι Έλληνες, παραμείνουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ και δεν διχασθούμε λόγω κορωνοϊού και οικονομικής ύφεσης, αν οι κύριες Πολιτικές Δυνάμεις συμπεριφερθούν συνετά και υπεύθυνα, η Ελλάδα, μπορεί να προσβλέπει με αισιοδοξία στη νέα Διακυβέρνηση των ΗΠΑ ελπίζοντας και προσδοκώντας το καλύτερο.
Υ.Γ. Το κείμενο τούτο γράφεται πρωί της Κυριακής 8-11-2020 ενώ ο Τραμπ επιμένει να μην αναγνωρίζει την ήττα του και να επιδιώκει τη συνέχιση της εκλογικής αντιπαράθεσης στα Δικαστήρια. Άρα ας κάνουμε υπομονή για να δούμε το τέλος αυτής της πρωτοφανούς υπόθεσης που, έμμεσα, αφορά και εμάς.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
