Αγαπητέ σύντροφε Αλέξη σε χαιρετώ,
Τώρα που σου γράφω είναι απόγευμα Παρασκευής 13 του Μάρτη. Η μέρα και η ώρα έχουνε τη σημασία τους, μιας και, στις εκκλησιές μας, ψάλουντενε σήμερα οι δεύτεροι Χαιρετισμοί.
Η γυναίκα μου, που είναι Θεοσεβούμενη, τούτη την ώρα, αντί νάναι στην εκκλησιά, είναι εδώ, στο σπίτι μας και ψάλει μονάχια της.
Είναι μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς και, αφού εδιάβασενε την παράκκληση, τώρα την ακούω να ψάλει φωναχτά τους Χαιρετισμούς. Τούτες τις μέρες σύντροφε, το στεφάνι μου, εκτός από το μαγείρεμα, το μόνο που κάμνει είναι να βαστά το θυμιατό και να παρακαλεί το Θεό και τους Αγίους να λυπηθούνε όλους εμάς τους γέρους και τις γριές για το νέο κακό που μας έχει βρει.
Θα μου πεις,ήντα μούρτενε τέτοια ώρα και κάθομαι και σου γράφω ευτά τα πράματα. Άκου λοιπόν σύντροφε και θα καταλάβεις. Άθελά μου, με όσα ζούμενε τούτες τις μέρες, κατά νου μούρτανε κάποια λόγια δικά σου και του συντρόφου μας του Τσακαλώτου.
΄Ητανε τότε που εκάμνετενε τα παζάρια με τους Ευρωπαίους αν θα πρέπει να μας κόψετενε και άλλο τις συντάξεις. Τα λόγια σας τότε, αν και σωστά, μας είχανε πληγώσει εμάς τους γερο-συνταξιούχους. Είχετενε πει ότι, το συνταξιοδοτικό πρόβλημα θα λυθεί σταδιακά με φυσικό τρόπο, δηλαδή με το θάνατό μας. Φαντάζομαι να το θυμάσαι.
Νά λοιπόν που τώρα, με το θανατικό που φέρνει ο κορωνοϊός σε γέρους και γριές, τα λόγια σας φαίνεται να ήτανε προφητικά. Όλοι οι συνταξιούχοι που έχουνε καβατζάρει τα εξήντα, είναι σε πανικό. Το ίδιο και η γυναίκα μου. Θα με ρωτήσεις και με το δίκιο σου, κι εσύ μπάρμπα Ανέστη ήντα κάμνεις; Δεν φοβάσαι;
΄Ακου λοιπόν Αλέξη μου. 'Αμαν έχεις περάσει τα ογδονταπέντε, περιμένεις ότι, όπου νάναι, ο ΄Αγιος Πέτρος θα σου στείλει την πανταχούσα. ΄Ο,τι γράφει δεν ξεγράφει. Οι παλιοί ελέγανε ότι “ο γέρος θα πα από πέσιμο ή από χ.....μο”. Στα χρόνια μας βέβαια, οι πιότεροι πάνε από καρδιά, γούσουρα και άλλες μοντέρνες αρρώστιες. Ε, τώρα, αν είναι να πάμενε από τον κορωνοϊό, ας πάμενε. Θα αλλάξει τίποτις;
Οι σοφοί πρόγονοί μας ελέγανε “όποιου του μέλει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει”.
Θα μου πεις βέβαια, και επειδή αυτά ελέγανε οι παλιοί, είναι ανάγκη εμείς να το πηγαίνομενε τώρα φιρί-φιρί και να προκαλούμενε την τύχη μας;
Αλέξη, από την πείρα μου σου απαντώ ότι εδώ δεν χωρούνε μαγκιές και παληκαριές. Όπως σκέφτεται κάθε λογικός άνθρωπος, έτσι κι εγώ θέλω να ζήσω λίγο ακόμη για να χαρώ κι άλλο τους δικούς μου, τα παιδιά και τα εγγόνια μου και τους καλούς μου φίλους.
Γι αυτό και έχω κλειστεί στο σπίτι και κάμνω ό,τι μας λένε οι ειδικοί. Μέχρι κι ευτά που μας συμβουλεύουνε ο Μητσοτάκης και ο Κικίλιας εφαρμόζω και ας είναι δεξιοί και δεν τους πολυχωνεύω. Αν μάλιστα εγύρευες τη γνώμη μου, σαν πιο μεγάλος σου, θα σούλεγα ότι, κι εσύ ήπρεπενε να συμβουλέψεις τα νέα παιδιά που, πολλά απ' ευτά σε αγαπούνε, τί πρέπει να κάμνουνε. Ειδικά τώρα που έχουνε κλείσει τα Σχολεία και τα Πανεπιστήμια.
΄Οσο για το τί κάμνω εγώ, άκου και θα καταλάβεις. Κάθομαι από το πρωί μέχρι το βράδυ μπροστά στην τηλεόραση και παρακολουθώ όσα λένε οι ειδικοί.Πολλά τα βρίσκω σωστά, άλλα όμως είναι μπούρδες και σου φέρνουνε γέλια.
Όπως π.χ. τα γιατροσόφια και τα μαντζούνια που μας έχουνε προτείνει ο Βελόπουλος, ο Κραουνάκης και ένας συνταξιούχος Δεσπότης.
Εγώ σύντροφε, όλα ευτά τα ακούω βερεσέ. Τα δικά μου γιατροσόφια τα εφαρμόζω εδώ και χρόνια παρέα με ένα καλό γείτονα και φίλο μου. Πάντα έχομενε βέβαια τη βοήθεια της καλής μου γυναικούλας που, ο Θεός να της δίνει χρόνια.
Κάθε Τετάρτη λοιπόν και κάθε Σάββατο, πριν το μεσημεριανό φαγητό, η γυναίκα μου, μας ετοιμάζει λίγα παραδοσιακά νόστιμα μεζεδάκια, όπως τυράκι, εληές, ταραμοσαλάτα, κανένα τρουσί και οπωσδήποτε μπακαλιαράκι σκορδαλιά ή ντοματούλα με κοπανιστή.
Το συνοδευτικό τους είναι ο γνωστός Χιώτικος αγιασμός, δηλαδή ένα-δυό ποτηράκια ουζάκι. ΄Ολα με μέτρο.
Σύντροφε, με το ουζάκι και τη μυρωδιά της σκορδαλιάς ή της κοπανιστής, πάπαλα ο κορωνοϊός. Ούτε που τολμά να μας πλησιάσει. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.
Αλέξη, για να μην σε κουράζω άλλο με την πολυλογία μου, θα σου πω και κάτι τελευταίο. Στα παιδικά μου χρόνια, στο σπίτι μας, μούκαμνενε πάντα εντύπωση ένα κέντημα της συγχωρεμένης της μάνας μου που το είχενε φρεζώσει και ήτανε κρεμασμένο απέναντι από το τραπεζάκι όπου ετρώγαμενε. Με λουλουδάκια γύρω-γύρω, ήταν κεντημένες τέσσερις λέξεις. Εγράφανε “ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ”
Αυτές οι τέσσερις λέξεις ήτανε το καταστάλαγμα μεγάλης πείρας από εκείνα τα δύσκολα χρόνια με τους πολέμους, τις πείνες, τις κατοχές, τη δυστυχία και τις προσφυγιές.' Ητανε όλη η φιλοσοφία της ζωής. Άρα σύντροφε και όλα όσα ζούμενε τούτους τους δύσκολους καιρούς, κάποια στιγμή θα περάσουνε. Για μας βέβαια τους Έλληνες τα πράγματα δείχτουνε και είναι πιο δύσκολα, από τη μια γιατί απέναντι έχομενε το λωλό τον Ερντογάν, που το πα φιρί-φιρί για καυγά κι' από την άλλη επειδή μας ήρτενε η νέα κατραπακιά μόλις που πήγενε να ξεπροβάλει το κεφάλι μας από το νερό μετά την οικονομική κρίση.
΄Ομως, όπως και τόσα άλλα, “ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ”. Θα μου πεις ότι, στο μεταξύ, κάμποσοι θα βρίσκουντενε (βάζω και τον εαυτό μου μέσα), σε τόπους χλοερούς.
Ε, τί να κάμομενε; Έτσι είναι η ζωή και πώς να την αλλάξεις.
Τους χαιρετισμούς μου-χωρίς φιλιά- στην Περιστέρα και στα παιδάκια σας.
Σε χαιρετώ συντροφικά
ο μπάρμπα Ανέστης από τη Χίο.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
