Η Κίνα, με ένα δισεκατομμύριο τετρακόσια εκατομμύρια κατοίκους, προσώρας, κατέχει (πληθυσμιακά), την πρωτιά παγκοσμίως. Βέβαια, πολύ σύντομα θα τη χάσει από την Ινδία, η οποία, ήδη αριθμεί 1.350.000.000 κατοίκους. Όμως, η Κίνα, με πρόσθετη “προίκα” έναν πανάρχαιο πολιτισμό, ήδη “φιγουράρει” ως η νέα ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ στους τομείς της οικονομίας, του εμπορίου, εν μέρει της τεχνολογίας και, ενδεχομένως, στον στρατιωτικό τομέα.
Η μικρή Ελλάδα, με επίσης πανάρχαιο πολιτισμό αλλά με μόλις 10.700.000 κατοίκους, έχοντας διαβλέψει έγκαιρα αυτή τη θεαματική ανοδική εξέλιξη του “Κινεζικού δράκου”, πέρα από τις, διαχρονικά, πολύ καλές σχέσεις μ' αυτόν τον γίγαντα μέσω της Εμπορικής μας Ναυτιλίας, έκανε προ ετών, (επί Ν.Δ. και Πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή), ένα τολμηρό άνοιγμα στη νέα Υπερδύναμη παραχωρώντας της το λιμάνι του Πειραιά, παρά τις έντονες επιφυλάξεις και αντιδράσεις των τότε αντιπολιτεύσεων και των δυτικών συμμάχων.
Για να γίνει πλήρως κατανοητό το “μέγεθος” που χαρακτηρίζει την Κίνα, αρκεί να πούμε ότι, πέντε (5) πόλεις της έχουν πληθυσμό από 10 έως 25 εκατομμύρια, ενώ άλλες 124 αριθμούν από ένα (1) έως πέντε (5) εκατομμύρια κατοίκους !
Πέραν αυτού του εντυπωσιακού γεγονότος, κάτι άλλο φαντάζει (και όντως είναι), ακόμη πιο εντυπωσιακό:
-Η Κίνα, όσον αφορά τον αριθμό των πλουσίων κατοίκων της, κατέχει ήδη τη δεύτερη θέση παγκοσμίως, αμέσως μετά τις ΗΠΑ!!
Οι διακόσιοι (200) περίπου Κινέζοι δισεκατομμυριούχοι, μαζί με άλλους 24.000 πάμπλουτους συμπατριώτες τους, αθροίζουν περιουσίες που, σε αξία, ξεπερνούν τα 3,7 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ!!
Θα ρωτήσει ίσως κάποιος (και δικαίως):
-Μα πώς είναι δυνατόν, στην Κίνα, με το πολύ σκληρό Κομμουνιστικό καθεστώς, να παραβιάζονται οι βασικές αρχές του Κομμουνισμού περί ισότητας των πολιτών, περί ατομικής ιδιοκτησίας αλλά και “δαιμονοποίησης” του κέρδους;
Ιδού η απάντηση για όσους τυχόν δεν την γνωρίζουν.
- Η Κίνα, πάμφτωχη μετά από έναν αιματηρό εμφύλιο (με εκατομμύρια νεκρούς), “έπεσε” στα χέρια του εμβληματικού Κινέζου κομμουνιστή ηγέτη Μάο Τσετούνγκ (1949). Το έτος 1976, τον Μάο διαδέχθηκε ο Ντένγκ Σιάο Πινγκ, ο οποίος, το 1979, κατέχοντας το αξίωμα του “Υψίστου Αρχηγού”, πραγματοποίησε μια θεαματική (επαναστατική θα έλεγα) στροφή της Κίνας προς τα, δυτικού τύπου, καπιταλιστικά πρότυπα οργάνωσης και λειτουργίας της οικονομίας.
Νομιμοποιώντας τη δράση του κεφαλαίου (ντόπιου και ξένου) καθώς και την επιδίωξη του κέρδους από ιδιώτες επιχειρηματίες, χώρισε την αχανή Χώρα του σε ΖΩΝΕΣ, καθορίζοντας διαφοροποιημένα αλλά πολύ ισχυρά κίνητρα προσέλκυσης ξένων επενδύσεων ανά ζώνη, υλοποιώντας έτσι αναπτυξιακές πολιτικές δυτικού, καπιταλιστικού τύπου.
Τότε, οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι, τον κατηγόρησαν ως “κρυφό οπαδό του Καπιταλισμού”. Η απάντηση του Ντενγκ Σιά Πίνγκ, έμεινε ιστορική:
- ”Δεν έχει σημασία αν ο γάτος είναι μαύρος ή άσπρος, το σημαντικό είναι να πιάνει ποντίκια!!
Με άλλα λόγια, απάντησε στους επικριτές του ότι, τον ίδιο, δεν τον ενοχλούσαν οι καπιταλιστικές πρακτικές, φθάνει αυτές να ήταν αποτελεσματικές υπέρ της Κίνας.
Σαράντα χρόνια μετά από αυτό το “έξυπνο πείραμα”, η Κίνα ανταγωνίζεται πλέον στα ίσια τις ΗΠΑ και την Ευρώπη χάρη στη διορατικότητα και την τόλμη του τότε ηγέτη της, ο οποίος, πάλι το 1979, για να περιορίσει τη ραγδαία (ανεξέλεγκτη) πληθυσμιακή αύξηση της Κίνας, εφάρμοσε, ως προσωρινό μέτρο, την αυστηρή δημογραφική πολιτική της απόκτησης ενός μόνο παιδιού ανά ζευγάρι Κινέζων. Η πολιτική αυτή καταργήθηκε το 2015 οπότε και επετράπει στους Κινέζους να αποκτούν και δεύτερο παιδί.
Αν και η διεθνώς, επικρατούσα άποψη, (ορθή κατ΄εμέ) είναι ότι “στην Κίνα θριάμβευσε ο Καπιταλισμός, όμως έχασε η Ελευθερία”, εκείνο που μετρά είναι το τελικό αποτέλεσμα το οποίο ήδη φαντάζει άκρως θεαματικό για ένα Κομμουνιστικό Καθεστώς όπου δεν υπάρχουν πολιτικές ελευθερίες, συνδικαλιστικά δικαιώματα και στοιχειώδεις εργασιακοί κανόνες.
Τα παραπάνω, ως μακροσκελής πρόλογος ,αναφέρθηκαν σκόπιμα για ένα και μοναδικό λόγο:
-Για να αντιληφθούμε, επιτέλους, και εμείς οι νεοέλληνες, (που συνεχώς “το ένα μας βρωμά και το άλλο μας μυρίζει”) ότι χωρίς ΙΣΧΥΡΑ ΚΙΝΗΤΡΑ, επενδύσεις στην Πατρίδα μας (Ελληνικές και ξένες), δεν πρόκειται να γίνουν, άρα ούτε νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν. Μόνο ανόητοι δεν το αντιλαμβάνονται.
Ειδικά αυτό ισχύει για τις πιο φτωχές και, δημογραφικά, πιο πιεσμένες Περιφέρειες της Χώρας μας. Κατά τα πλέον επίσημα στοιχεία, (Ελληνικά και Ευρωπαϊκά), οι περιοχές αυτές είναι α) της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, β) του Βορείου Αιγαίου και γ) της Ηπείρου. Και οι τρεις είναι παραμεθόριες !
Οι Περιφέρειες αυτές, (έστω και αν το εγχείρημα θα έχει δυσκολίες και θα συναντήσει αντιδράσεις), πρέπει ΤΑΧΙΣΤΑ να χαρακτηρισθούν ΕΟΖ ή έστω ΕΦΖ.
΄Ηταν το 2014 όταν, η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, μίλησε για δημιουργία ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες) με το Δ.Ν.Τ. (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) να αντιδρά έντονα και να “φρενάρει” τον όλο σχεδιασμό με τρόπο πολύ ύποπτο.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μίλησε στη συνέχεια για δημιουργία ΕΦΖ (Ειδικές Φορολογικές Ζώνες) με καθιέρωση για τις επιχειρήσεις εντός αυτών ευνοϊκού φορολογικού καθεστώτος, αλλά και πλήρη κατοχύρωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Και το σχέδιο εκείνο, δυστυχώς, έμεινε στα χαρτιά, προφανώς επειδή υπήρξαν πάλι αντιδράσεις.
Πλέον, ήλθε η ώρα που, η τωρινή Κυβέρνηση, σε συμφωνία με τα Κόμματα της Αντιπολίτευσης, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΕΙ. Οι τρείς (3), ως άνω, Περιφέρειες πρέπει να χαρακτηρισθούν “Ειδικές Ζώνες Ανάπτυξης” με την καθιέρωση ισχυρών κινήτρων προσέλκυσης νέων επενδύσεων, στήριξης των υφισταμένων επιχειρήσεων αλλά και ελάφρυνσης των νοικοκυριών, κυρίως εκείνων που θα αποφάσιζαν να μετοικίσουν από τα αστικά Κέντρα σ' αυτές τις Παραμεθόριες περιοχές. Επιπρόσθετα, με ένα τολμηρό πρόγραμμα ενίσχυσης τριτέκνων και πολυτέκνων κατοίκων των εν λόγω τριών Περιφερειών, πιθανά να περιορισθεί ή και να αντιστραφεί η δημογραφική συρρίκνωση και γήρανση των πληθυσμών τους.
Προσωπικά εκτιμώ ότι, αν οι τρεις πιό φτωχές ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΕΣ Περιφέρειες της Πατρίδας μας συνεργασθούν τάχιστα και ΠΙΕΣΟΥΝ συντονισμένα, ίσως η Κυβέρνηση και κυρίως οι ΘΕΣΜΟΙ (Δ.Ν.Τ. και Ε.Ε.), να άρουν τις ενστάσεις που προβάλουν, ειδικά μάλιστα τούτη την περίοδο που, η Παραμεθόριος, μπορεί να ξαναδοκιμασθεί λόγω της Τουρκικής επιθετικότητας και αδιαλλαξίας. Τον λόγο επ' αυτού έχουν οι αιρετοί μας, (Περιφέρεια, Δήμοι, Επιμελητήρια, Εργατικά Κέντρα κ.λ.π.) αλλά και τα τοπικά Μ.Μ.Ε., τα οποία διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, αλλά ασκούν και την, κατά περίπτωση, αναγκαία πίεση προς την εκάστοτε Κυβέρνηση.
Πλέον, οι μειωμένοι συντελεστές Φ.Π.Α. δεν αρκούν. Αν και αναγκαίοι, μας χρειάζεται κάτι σημαντικό πέραν αυτών. Το εγχείρημα για δημιουργία Ε.Ο.Ζ. στο Βόρειο Αιγαίο, τη Θράκη και την Ήπειρο, ασφαλώς δεν θα είναι εύκολο. Όμως ας το τολμήσουμε. Ίσως ο αγώνας, τούτη τη φορά, να είναι ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
