Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν υποψήφιο συνδυασμό που πραγματοποιεί μια ανοικτή εκδήλωση είναι να του εμφανιστούν όσοι δεν θα ήθελε... Και τέτοιους η προχθεσινή εκδήλωση του δημάρχου και εκ νέου υποψηφίου Πολ. Λαμπρινούδη του Α’ είχε πολλούς.
Οι περισσότεροι παρακολούθησαν την εκδήλωση ως μια κοινωνική μάζωξη και λιγότερο ως πολιτικού περιεχομένου συνάθροιση. Ο κόσμος βλέπετε, όπου μετράει περισσότερα από δέκα κεφάλια, εκδήλωση το ονομάζει, όχι συγκέντρωση. Άλλο να λες ήμουνα στην εκδήλωση του Λαμπρινούδη (μπορεί να θεωρεί ο άλλος ότι ήταν μουσική βραδιά) και διαφορετικό να λες στη συγκέντρωση του Λαμπρινούδη (άμεση ταύτιση δηλαδή).
«Ωραία ήτανε...», αναφωνούσε μια κυρία μπροστά μου την ώρα που στριμωχνόταν για να περάσει από δυο μεγαλόσωμους σχετικά άνδρες, ντυμένη με τη γουνίτσα της και κρατώντας την τσαντούλα της. Ε, τα είχε και τα παχάκια της ζουλιόταν- ξεζουλιόταν, αυτό μόνο πρόλαβε να πει. «Ωραία ήταν...». Είμαι βέβαιος πως σπίτι της θα κάνει παράπονα που δεν υπήρχε ένας μικρός μπουφές, ένα κάτι τι βρε αδερφέ να βάλει στο στόμα της τόση ώρα που καθόταν στην καρέκλα του Ομηρείου.
Άτιμες περικοπές... πόσες κυρίες έμειναν νηστικές προχθές...
- «Όλοι οι υπάλληλοι του Δήμου εδώ είναι...» σχολίαζαν παρακάτω.
- «Μα σα να μου φάνηκε πως είδα τον Παναγιώτη τον Αναγνώστου; Τι διάολο κάνει εδώ μέσα;», άκουσα από άλλο πηγάδι.
- «Βρε σου λέω εν υπάρκει δεύτερος γύρος» επέμενε ο πυργούσης ψηφοφόρος του Πολύδωρου κουνώντας τα χέρια του σε κάποιον που τόλμησε να τον αμφισβητήσει. - «Εν είδες μπόσοι ήρτανε; Όλον ντο ΠΑΣΟΚ είναι δω. Μέχριν γκια φτη Νέα Δημοκρατία ήρτανε άλλοι», συνέχιζε με σθένος.
Τώρα το όχι έχει μείνει ακόμη στο... ΠΑΣΟΚ ο αγνός αυτός ψηφοφόρος δεν του το χαλάς βέβαια...
- «Πως το είδες;» με ρωτάει κάποιος επίσης πολυδωρικός. - «Δεν το είδα...» του απαντώ. - «Ήταν χαμηλωμένα τα φώτα... Άλλα όπως κι αν το πεις ένα βαψιματάκι το Ομήρειο το χρειάζεται», συνέχισα. - «Εσείς οι δημοσιογράφοι μια ζωή κουφάλες ήσαστε...» μου ρίχνει τη φαρμακερή ατάκα. Καλεσμένος όμως σε μια τέτοια εκδήλωση εγώ... κύριος. Του γύρισα την πλάτη και προχώρησα.
Βγαίνοντας προς την έξοδο του Ομηρείο και αφού διάφοροι με ρωτούσαν για το αποτέλεσμα των εκλογών, που δεν το ξέρω βέβαια, όπως δεν ξέρω και τα νούμερα που κερδίζουν αύριο στο Τζόκερ, πέφτω πάνω στο Μιχάλη (το πρωτοπαλίκαρο).
-«Χε χε χε χε...» γέλασε μόλις με είδε. - «Καλά ήτανε;» ρώτησε. - «Μια χαρά, να τον χαίρεστε, να σας ζήσει και στα 100», του λέω... – «Βρε θες δε θες, εφτός θα είναι πάλι δήμαρχος. Κατάλαβέ το», μου λέει με χαμόγελο και τη στεντόρεια φωνή που τον διακρίνει. - «Ε, το κατάλαβα», απαντώ. - «Απλά κ. Μιχάλη καλά και μου μίλησες. Για μια στιγμή νόμιζα πως μπήκα σε μουσείο Φυσικής Ιστορίας... Άντε καληνύχτα», του ξηγιέμαι και τραβιέμαι με ένα σάλτο επιτέλους στην έξοδο. Αμ δε όμως που τέλειωσε. ..
Να κι ο Αντώνης στα σκαλάκια να κοιτάει μέσα από τα τζάμια της εξώπορτας.
–«Πω, πω, πω, κόσμος. Μπαρτσελόνα – Αιγάλεω!» αναφωνεί.
Αποκαμωμένος από τα σχόλια και τις διαπιστώσεις τραβώ προς το καφέ Κήπος. Για τις επόμενες δυο ώρες σκεφτόμουνα... Και σας πληροφορώ, ακόμη σκέφτομαι...
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
