Κάθε σοβαρός και νουνεχής πολίτης, αγανακτεί και εξοργίζεται με όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες και σχετίζονται με το ποδόσφαιρο. Δηλαδή με ένα “άθλημα” (που κρύβει μεγάλα συμφέροντα) το οποίο, δυστυχώς, ευρίσκεται πλέον στο έσχατο σημείο ανυποληψίας λόγω αυτοεξευτελισμού. Οι αιτίες πολλές :
- Οι φανερές-αλλά και κρυφές-επιδιώξεις των “αφεντικών”-επιχειρηματιών-μιντιαρχών, η υπερίσχυση του ΕΓΩ έναντι του ΕΜΕΙΣ και,(“κερασάκι στην τούρτα”), η γνωστή νοοτροπία του νεοέλληνα που συμπυκνώνεται στη φράση “ανυπακοή και παραβίαση των νόμων”.
Για να είμαστε ακριβείς και ειλικρινείς, το πρόβλημα δεν προέκυψε σήμερα. Έχει προϊστορία. Μια θλιβερή και εξοργιστική προϊστορία με πρακτικές τις οποίες, καμία Κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης, δεν μπόρεσε να θέσει υπό έλεγχο και εντός ορθών πλαισίων.
Προφανώς διότι “ο τράχηλος του Έλληνα ζυγόν δεν υπομένει” αλλά και επειδή ανέκαθεν οι πολιτικοί μας έτρεμαν το λεγόμενο “πολιτικό κόστος”. Κάπως έτσι προέκυψαν οι Χουλιγκάνοι (ταραξίες) των γηπέδων οι οποίοι συγκροτούν τους οργανωμένους και φανατισμένους “οπαδικούς στρατούς”. “Στρατοί” που είναι έτοιμοι να “σφαχτούν” μεταξύ τους ή να “κόψουν” την Ελλάδα στα δύο όπως απειλούν σήμερα.
Τα γεγονότα των ημερών (και ενώ η Πατρίδα μας αντιμετωπίζει σοβαρή εξωτερική απειλή), ήταν η αφορμή για να στρέψω το βλέμμα πίσω και να ενεργοποιήσω τη μνήμη μου. Κάπως έτσι προέκυψε το σημερινό σημείωμα το οποίο ανατρέχει στη δεκαετία του Πενήντα.
΄Ηταν τότε που, ως έφηβοι, για να εκτονώσουμε την φυσιολογική νεανική ενεργητικότητα, το μεν Καλοκαίρι το “ρίχναμε” στο κολύμπι, τους δε υπόλοιπους μήνες “παίζαμε μπάλα” σε ξεροχώραφα και αλάνες του Βροντάδου.
Χωρισμένοι σε ομάδες (μιας και μόνο έτσι παίζεις “μπάλα”), συγκροτημένοι σε άτυπα “ποδοσφαιρικά σωματεία” τα παιδιά της περιοχής Αγίου Μάρκου και, ως “ενίσχυση”, λίγα από Δασκαλόπετρα και Ερειθιανή, μπορώ να ισχυρισθώ ότι φαντάζαμε ως οι ιδιότυποι “χουλιγκάνοι” (ταραξίες) εκείνης της περιόδου !!
Οι δύο κύριες τοπικές ομάδες ήταν ο “ΑΡΗΣ” και η “Π.Ο.Χ.Ο.” (Ποδοσφαιρική Ομάδα Χωρίς Όνομα). Ήταν οργανωμένες ιεραρχικά, είχαν άτυπη διοίκηση, στεγαζόταν σε “λέσχες”, είχαν τα σύμβολά τους και, βεβαίως, τη “μαρίδα” της εποχής ως φανατικούς οπαδούς!!
Άξιο μνείας είναι ότι, η Π.Ο.Χ.Ο., εξέδιδε τότε (μέσω πολυγράφου) “εφημερίδα τοίχου” (πολύ πριν την εφεύρουν οι Κινέζοι του Μάο Τσετούνγκ), ενώ, οι πλέον φανατικοί αυτής, ανέγραφαν (τα βράδια), συνθήματα με λαδομπογιά σε τοίχους αλλά και σπίτια των “αντιπάλων” τους.
Εξυπακούεται ότι, ο οπαδικός φανατισμός “κτυπούσε κόκκινο” κατά τη διάρκεια κάθε αναμέτρησης των δύο ομάδων με συχνά τα φαινόμενα καυγάδων και ξυλοδαρμών μεταξύ παικτών, οπαδών ενίοτε και απλών θεατών!!
Βέβαια, τα χρόνια των νεανικών εντάσεων και των ποδοσφαιρικών καυγάδων, πέρασαν γρήγορα. Τη θέση τους πήρε έκτοτε μιά δυνατή και ελικρινής φιλία των πρώην αντιπάλων και “εχθρών”.
Πλέον, ως επιτυχημένοι αγωνιστές της ζωής, ως συνταξιούχοι πλοίαρχοι και μηχανικοί, ή ως απόμαχοι επαγγελματίες και επιστήμονες, κυρίως όμως ως άριστοι οικογενειάρχες, αναπολούν (αναπολούμε) όλα όσα προανέφερα, με νοσταλγία μιάς εποχής που, αν και είχε την ομορφιά της, δεν ήταν και τόσο εύκολη και άνετη όπως αυτή που βιώσαμε τα χρόνια που ακολούθησαν.
Γιώργης Κουλούρης, τα αδέλφια Αντώνης και Σταύρος Λοϊζος, ο Μάρκος Μενής (ο πρώην Δήμαρχος), τα αδέλφια Γιώργης και Δημήτρης Γαβριήλ, ο Γιάννης Νιονάκης, ο Λευτέρης Παντελίδης, ο Σταύρος Τσέτσερης, ο Παντελής Κ. Κωστάλας, τα αδέλφια Σταύρος και Νίκος Παπαλάς και ο Ζαννής Ρες, αποτελούσαν τον κορμό (τους βασικούς) του “ΑΡΗ”.
Αντίστοιχα, οι καλοί “μπαλαδόροι” της “ΠΟΧΟ” ήταν οι Στέλιος Εμμ. Βασιλάκης, τα αδέλφια Κώστας και Σταύρος Πατρώνας, ο Κίμων Μαρ. Ζαννίκος, ο Λευτέρης Παραδείσης, ο Παντελής Λοΐζος ή Πατσέλας, ο Μιχάλης Χαρ. Βολίκας, ο Παντελής Συρρής, ο Νίκος Μαρ. Μπουλάς, ο Σταύρος Γιαννιτσάκης, ο Γιάννης Κηρ. Ζαννίκος και ο Μάρκος Ι. Φαφαλιός.
Προφανώς, κοντά σ' αυτούς, υπήρχαν και “μαθήτευσαν” αρκετοί άλλοι. Ζητώ κατανόηση που σήμερα δεν μπορώ να τους θυμηθώ. Σε κάθε περίπτωση, στους εν ζωή, ό,που και αν ευρίσκονται (εδώ, εκτός Χίου ή και στα ξένα), εύχομαι να είναι καλά ώστε να καμαρώνουν παιδιά και εγγόνια. Με τη δική τους σιωπηρή συγκατάθεση ας μου επιτραπεί να αφιερώσω τούτο το σημείωμα στη μνήμη όσων βρίσκονται πλέον σε κόσμους αόρατους και ουράνιους έχοντας τερματίσει τον “αγώνα της ζωής”.
Ταυτόχρονα, ως πρώην αγνοί “χουλιγκάνοι” (ταραξίες), που δεν στρατευθήκαμε ποτέ στην υπηρεσία και προάσπιση επιχειρηματικών και άλλων συμφερόντων, νομιμοποιούμεθα να απευθυνθούμε σήμερα στην “επαναστατημένη” νεολαία μας για να πούμε τα εξής:
-Νέοι μας, αν επιδιώκετε σώνει και καλά να γίνεται “χούλιγκαν”, αν το αίμα σας “βράζει”, γίνεται τουλάχιστον ΜΑΓΚΕΣ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΟΙ με μόνο αντίπαλο αυτόν που σήμερα τολμά να μας απειλεί ντροπιαστικά και υποτιμητικά για το Έθνος και την ιστορία μας.
Είναι αυτός-και οι περί αυτόν- που σήμερα ακούει στο όνομα ΕΡΝΤΟΓΑΝ, που χθές άκουγε σε άλλο όνομα ενώ αύριο θα λέγεται κάπως διαφορετικά.
Εδώ, σ' αυτό το πεδίο, σας θέμε ΜΑΓΚΕΣ και θα σας καμαρώσουμε όλοι εμείς οι παλιοί και ΟΧΙ ως “ανόητα τσιράκια” του κάθε πονηρού και ιδιοτελή παράγοντα του “ποδοσφαίρου”.
Υ.Γ. : Άξιο αναφοράς είναι ότι, προς διασφάλιση της ομαλής διεξαγωγής των αναμετρήσεων ΑΡΗ-ΠΟΧΟ και αντίστροφα, αλλά και για αδιαμαρτύρητη αποδοχή του ό,ποιου αποτελέσματος, την διαιτησία ανέθεταν πάντα σε “ξένο” ουδέτερο διαιτητή. Αν δεν με απατά η μνήμη, συνήθως, τον άχαρο αυτόν ρόλο, αναλάμβανε ο Ερειθιανούσης, αείμνηστος Σπύρος Συρρής, χωρίς ποτέ να δαρεί....!!!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
