Πριν λίγες ημέρες, ο κ. Υφυπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, απαντώντας σε σχετική ερώτηση στη Βουλή των Ελλήνων, αποκάλυψε την πρόθεση της κυβέρνησης να προβεί σε πρόγραμμα κατοίκησης 28 νησιών στο Αιγαίο Πέλαγος (χωρίς να τα κατονομάσει), προκειμένου να αποκτήσουν οικονομική δραστηριότητα. Μάλιστα τόνισε, ότι γίνεται για εθνικούς λόγους και για αυτό θα αξιοποιούνταν υπάρχουσες υποδομές, με απώτερο στόχο την ένταξη του προγράμματος στο Interreg Ελλάδος-Κύπρου.
Εύλογο ήταν, ότι η όλη δημοσιοποίηση του θέματος προκάλεσε την άμεση αντίδραση του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο διερμηνεύοντας την Τουρκική εξωτερική πολιτική προειδοποίησε την Ελληνική κυβέρνηση να μην προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια στο Αιγαίο αναγκάζοντας την να «ανακρούσει πρύμναν» με τον κ.Σαντορινιό να δηλώνει, ότι δεν ερμηνεύτηκαν σωστά τα λεγόμενα του και ότι εννοούσε την πραγματοποίηση μόνο επιστημονικής έρευνας (χλωρίδας και πανίδας).
Όλα τα παραπάνω παραπέμπουν:
α) σε ένα επικίνδυνο ερασιτεχνισμό της κυβέρνησης, πάνω σε σοβαρά για το Αιγαίο θέματα, η επεξεργασία των οποίων, προφανώς, έγινε με προχειρότητα, χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό και χωρίς να ληφθεί υπόψη η, αναμενόμενη, Τουρκική αντίδραση και πως αυτή θα αντιμετωπιζόταν. Επιπρόσθετα, την ίδια στιγμή, ελάμβαναν χώρα κρίσιμες συζητήσεις για το κυπριακό.
β) σε έλλειψη πολιτικής διορατικότητας, καθόσον τέτοιου είδος ευαίσθητα θέματα, προωθούνται χωρίς πομπώδεις ανακοινώσεις, με κάλυψη του συνόλου του πολιτικού φάσματος της χώρας και μελέτης των επιπτώσεων σε επίπεδο πολιτικής και άμυνας, προκειμένου, να μην ζήσουμε εκ νέου σκηνές εθνικής ντροπής, εξαιτίας πολιτικών αποφάσεων, όπως συνέβη τον Ιανουάριο του 1996 στα Ίμια από την κυβέρνηση Σημίτη. Τα αποτελέσματα, των άστοχων και ντροπιαστικών για τη χώρα μας χειρισμών της νύκτας εκείνης, επηρεάζουν μέχρι σήμερα την κατάσταση στο Αιγαίο.
Είναι γεγονός ότι το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS’82) όπως κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Ν.2321/95 στο άρθρο 121 ‘’καθεστώς των νήσων’’ καθορίζει ως απαραίτητο στοιχείο για τον προσδιορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης ή υφαλοκρηπίδας την ικανότητα συντήρησης ανθρώπινης διαβίωσης ή οικονομικής δραστηριότητας. Από την ερμηνεία του άρθρου αυτού γίνεται εύκολα αντιληπτό το πόσο θετικό στοιχείο αποτελεί , η οικονομική δραστηριότητα (ιχθυοκαλλιέργειες) που πριν χρόνια αναπτύχθηκε, αθόρυβα, στα ανατολικά νησιά του συμπλέγματος των Οινουσσών.
Δυστυχώς, για πολλά χρόνια, το αθηνοκεντρικό κράτος ουδέποτε εκπόνησε ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο κατοίκησης και οικονομικής ανάπτυξης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και εκείνων γενικά της μεθορίου, αντί αυτού οι λιγοστοί κάτοικοι των μικρών και απομονωμένων νησιών γνώρισαν την εγκατάλειψη, χωρίς γιατρό, χωρίς υποδομές, χωρίς δασκάλους. Αυτά τα μικρά σμαράγδια μέσα στο πέλαγος αφέθηκαν στην τύχη τους με τους κατοίκους να παλεύουν κάθε μέρα για να επιβιώσουν μέσα σε όλες αυτές τις αντιξοότητες. Σήμερα, τα νησιά, με πρώτο και καλύτερο το μικρό Καστελόριζο, που οριοθετεί την ελληνική ΑΟΖ προς νότο, είναι αυτά που θα δώσουν το πλεονέκτημα στη χώρα μας, όταν αποφασιστεί να ανακηρυχθεί η ΑΟΖ, φτάνει να έχουν μείνει κάτοικοι η οικονομική δραστηριότητα.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
