Για τους παροικούντες στο Ναυτικό Όμιλο Χίου κάθε μορφή «δέσμευσης» και «προτεραιότητας» αξιοποίησης του ιστορικού κτιρίου στη Μπέλα Βίστα από το τοπικό αυτοδιοικητικό σύστημα αποτελεί ένα διαχρονικό ανέκδοτο. Φυσικά το θέμα μόνο για γέλια δεν είναι όταν σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν πως κάθε χρόνος που περνάει επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση του κτιρίου και αυξάνει κατά κάτι και τον προϋπολογισμό του, που αν λάβω υπόψη τις δηλώσεις του τωρινού προέδρου του ΝΟΧ Γιάννη Αναδιώτη κυμαίνεται κάπου στα 2,5εκ. ευρώ – προσωπικά νομίζω είναι περισσότερο-.
Όλοι οι γεννημένοι προ του 1990 είναι σε θέση να γνωρίζουν ποιο ιστορικό, αθλητικό, εκπαιδευτικό, επιμορφωτικό ρόλο έπαιξε η φυσική έδρα του Ναυτικού Ομίλου στη Μπέλα Βίστα για τη νεολαία του νησιού μας και όχι μόνο. Χιλιάδες αγοριών και κοριτσιών κολύμπησαν στην πισίνα του Ομίλου, κωπηλάτησαν, έμαθαν ιστιοπλοΐα, άλλοι εξίσου χιλιάδες γευμάτισαν, γιόρτασαν ή δείπνησαν στο εστιατόριο του Τάσου του Ντούλου και εκατοντάδες ακόμη πέρασαν χρόνια από την παιδική τους ηλικία στον πρώτο όροφο στα τραπέζια του πινγκ- πονγκ του ΝΟΧ πλάι στο τραπεζάκι όπου συνήθιζαν να παίζουν τάβλι ο Λευτέρης Αϊβαλιώτης, ο Γιώργης ο Σκαρβέλης και ο αείμνηστος γιατρός Λεόντιος Χριστοφορίδης.
Αυτά είναι ζωντανή ιστορία. Είναι αναμνήσεις, είναι εικόνες και εμπειρίες που δεν ξεχνιούνται και δεν βγαίνουν από το μυαλό όλων εκείνων που είχαν την τύχη να περάσουν μέρος της ζωής τους στις αθλητικές εγκαταστάσεις του ΝΟΧ. Αυτές οι αναμνήσεις δεν συμψηφίζονται και δεν υποχωρούν κάτω από το βάρος των όποιων δεσμεύσεων έχουν αναλάβει διαχρονικά οι εκάστοτε δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες και άλλοι που μιλούν για τον Όμιλο χωρίς να γνωρίζουν την βαθιά ιστορία του και την προσφορά του στην κοινωνία.
Δεν γνωρίζουν με λίγα λόγια ότι η μισή Χίος ήταν στους προσκόπους και η άλλη μισή στο ΝΟΧ...
Πάμε λοιπόν στο κοντινό σήμερα για να δούμε τι ακριβώς προσπαθεί ο Όμιλος να πετύχει. Πρώτα από όλα να διασώσει και να επισκευάσει το κτίριο το οποίο πριν από μία τετραετία χαρακτηρίστηκε μνημείο νεότερης αρχιτεκτονικής (διατηρητέο) και άρα κάποιος δεν μπορεί να το ρίξει κάτω όσο κι αν το επιθυμεί. Αν πέσει, θα πέσει από μόνο του!
Οι προσπάθειες οφείλονται εν πολλοίς στον αρχιτέκτονα Πάκη Αγγελίδη που για χρόνια παλεύει με την συγκεκριμένη υπόθεση αλλά και σε άλλους μηχανικούς που πέρασαν από το συμβούλιο του ΝΟΧ όπως ο Άγγ. Μελέκος, ο Μιχ. Μπελέγρης κα. πάντα με την καθοδήγηση και την συμβολή όλων των μελών του Δ.Σ.
Για να φτάσει το κτίριο στον χαρακτηρισμό προηγήθηκαν πολλά στάδια. Αναφέρω μόνο την προσπάθεια του Λιμενικού Ταμείου επί προεδρίας Κάρμαντζη (να είμαστε δίκαιοι σε αυτό) που έπραξε ότι ήταν δυνατόν για να παραχωρηθεί η μπαζωμένη έκταση βόρεια και ανατολικά του κτιρίου στον Όμιλο, ουσιαστικά σηματοδοτώντας την εμπλοκή του Διοικητικού Συμβουλίου στην διαδικασία παραχώρησης της έκτασης στο ΝΟΧ για να στηθεί πάνω σε αυτό η όποια περαιτέρω αξιοποίηση. Σταματώ εδώ γιατί τα υπόλοιπα απλά δεν ενδιαφέρουν. Πέραν των ενεργειών Κάρμαντζη, ούτε η δημοτική αρχή Βρουλή, ούτε η δημοτική αρχή Λαμπρινούδη, ούτε και η σημερινή του Μανώλη Βουρνού ( τουλάχιστον μέχρι τώρα) έπραξαν λίγο από το καθήκον τους. Χρησιμοποίησαν τον Όμιλο όλοι τους προεκλογικά, δεσμεύθηκαν να φτιάξουν την περιβόητη πια «βιτρίνα» της πόλης και αμέσως μετά μη τον είδατε τον Παναή... Καπνός οι δεσμεύσεις, στάχτη οι υποσχέσεις και ένας Όμιλος να τραβά κάθε χρόνο του κουπί της εύρεσης χρηματοδότησης για να τα βγάλει πέρα.
Σε ένα τόπο που χρηματοδοτούνται ανεγέρσεις δημοσίων κτιρίων (και ορθώς), που γίνονται Μουσεία Μαστίχας (πολύ σωστά) και θρησκευτικές βιβλιοθήκες (εδώ υπάρχουν επιφυλάξεις), σε ένα τόπο που οι αυτοδιοίκηση χειροκροτεί τα παραπάνω και κόβει κορδέλες, δεν βρήκε ένα μήνα από την θητεία της να ασχοληθεί σοβαρά με την υπόθεση του κτιρίου του ΝΟΧ· όχι για να δώσει λύσεις σε ένα σχεδόν δικό της πρόβλημα, καθώς ο ΝΟΧ είναι στη μούρη της πόλης, απλά κι μόνο ενθαρρύνοντας και το Δ.Σ. του Ομίλου να εντείνει τις προσπάθειές του.
Πάντα μόνος του ο Όμιλος προσπαθούσε και ακόμη προσπαθεί να προσφέρει έτοιμη τη λύση στο Δήμο ή στην Περιφέρεια ή στο Λιμενικό Ταμείο, μη τυχόν και κουραστεί κανένας γραφειοκράτης και κατεβάσει καμιά ιδέα παραπάνω.
Φτάνουμε στο σημείο της ντροπής μια Λιμενική Επιτροπή να... σκέφτεται αν και πως θα εμπλακεί σε μια διαδικασία με στόχο την ενεργοποίηση του σχεδίου αξιοποίησης του κτιρίου του ΝΟΧ, που πρώτη θα έπρεπε η ίδια να έχει προκαλέσει μόνο και μόνο επειδή είναι ξεφτίλα για την πόλη και προκαλεί το κοινό αίσθημα να υπάρχει σήμερα μια τέτοια κατάσταση στη Μπέλα Βίστα.
Να είναι όλοι σίγουροι πως το κτίριο θα σωθεί. Σήμερα, αύριο ή μετά από χρόνια δεν θα έχει καμία σημασία. Σε πείσμα όλων εκείνων που «πόνταραν» προεκλογικά πάνω στην ιστορία του ΝΟΧ για εντυπώσεις και την ίδια ώρα αποδέχθηκαν τη μοίρα τους να μην ακουμπήσουν ούτε πέτρα, τα τσιμέντινα ντουβάρια του Ομίλου αποδείχτηκαν πολύ γερά για τους κάνουν το χατίρι να πέσουν.
Αν διαθέτουν όραμα για τον τόπο, την πρωτεύουσα ή την κοινωνία όπως διαλαλούν, ας επισκεφθούν γρήγορα οφθαλμίατρο.
Το όραμα για να αλλάξει η Χίος ξεκινά από τη Μπέλα Βίστα. Ξεκινά από το ιστορικό κτίριο του ΝΟΧ και την αναγκαία αξιοποίηση του.
Καλό κουράγιο στους λίγους που συνεχίζουν να το πιστεύουν!
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
