Ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Οθωμανών (Τούρκων) την περίοδο που οι υπόδουλοι Έλληνες ξεσηκώθηκαν (επαναστάτησαν) κατά της τυραννίας τους το 1821.
Ο λόγος για τους φουστανελοφόρους “κλέφτες και αρματωλούς”. Οι Τούρκοι τους αποκαλούσαν δήθεν μειωτικά, “τσολιάδες”. Η λέξη “τσολιάς” προέρχεται από την Τουρκική λέξη “τσολ” που σημαίνει κουρέλι-κουρελής, δηλαδή ο ντυμένος με κουρέλια. Όντως, έχει ιστορηθεί ότι, αρκετές φουστανέλες εκείνης της φτωχικής εποχής, ήταν φτιαγμένες από κομμάτια φθαρμένων ρούχων, από κουρέλια.
Μόλις το 1868, όταν συγκροτήθηκαν τα πρώτα Τάγματα τσολιάδων, αποφασίσθηκε να ονομάζονται “Τάγματα Ευζώνων”. Η λέξη “εύζωνας”, είναι Ομηρική.
Σημαίνει τον “καλά ζωσμένο” πολεμιστή (ευ+ζώνη). Έκτοτε, ο Εύζωνας παραπέμπει σε στρατιώτη με επιβλητικό παράστημα που φορεί τσαρούχια και είναι ντυμένος με παραδοσιακά ενδύματα, κυρίαρχο των οποίων είναι η φουστανέλα.
Η συνεισφορά των Ταγμάτων Ευζώνων στους Βαλκανικούς Πολέμους, την Μικρασιατική Εκστρατεία και τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, ήταν καταλυτική. Μάλιστα, μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, το έτος 1914, συγκροτήθηκε ως ιδιαίτερη Μονάδα Ευζώνων, η “Ανακτορική Φρουρά”, σημερινή “Προεδρική Φρουρά”.
Οι εύζωνες, συμμετέχουν στην φύλαξη του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη (που ευρίσκεται στην Πλατεία Συντάγματος, έμπροσθεν του Κοινοβουλίου) στην έπαρση και υποστολή της Σημαίας επί του ιερού βράχου της Ακροπόλεως τις Κυριακές και τις αργίες, σε εκδηλώσεις τελετουργικού χαρακτήρα στο Προεδρικό Μέγαρο και εκτός αυτού, καθώς και στις παρελάσεις.
Τα κριτήρια επιλογής των ευζώνων, κατά την κατάταξη των νέων στον Στρατό Ξηράς προς υπηρέτηση της στρατιωτικής τους θητείας, είναι αυστηρά. Πέρα του ύψους (πάνω από 1.87) και της άριστης σωματικής διάπλασης, συνυπολογίζονται η ψυχοπνευματική κατάσταση κάθε υποψηφίου, το ήθος και ο χαρακτήρας, καθώς και η πίστη στην αποστολή του.
Μετά την επιλογή ακολουθεί πολύ σκληρή και επίπονη εκπαίδευση πέντε (5) εβδομάδων, κατά την οποίαν, ο εύζωνας, πρέπει να έχει επιτύχει τον απόλυτο συγχρονισμό στο ειδικό βάδισμα και κυρίως να αντέχει την 60λεπτη (μία ώρα) ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΚΙΝΗΣΙΑ υπό οποιεσδήποτε συνθήκες καιρικές και άλλες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, κατά τη διάρκεια φύλαξης του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη, ο εύζωνας, απαγορεύεται να κινηθεί, να μιλήσει, να μορφάσει ή να περιφέρει το βλέμμα του. Επί πλέον, πρέπει να ελέγχει την ανάγκη για βήξιμο ή φτέρνισμα ακόμη και τον πόνο ή την φαγούρα. Δεν είναι άγνωστες σε μας εικόνες των ακίνητων (λες και είναι μαρμαρωμένοι) ευζώνων, ενώ δίπλα τους πέφτουν μολότοφ διαδηλωτών (αναρχικών) που συχνά απειλούν τη σωματική τους ακεραιότητα.
Σήμερα, 27η Μαρτίου 2021, και ενώ προχθές ο απανταχού της Γης Ελληνισμός γιόρτασε με λαμπρότητα τα 200 χρόνια από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα το 1821, ως φόρο τιμής στη μνήμη όλων των αγωνιστών εκείνης της περιόδου, ένοιωσα την ανάγκη να κάνω ειδική μνεία στο ρόλο και τη συνεισφορά των ΕΥΖΩΝΩΝ στους αγώνες του ΄Εθνους μας, μνημονεύοντας τον αείμνηστο Κωνσταντή Γιαννιτσάκη ή Μακρή, τον μόνον ίσως Βρονταδούση που επιλέχθηκε να υπηρετήσει σε Τάγμα Ευζώνων τη δεκαετία του 1930.
Ο Κωνσταντής, που τον αποκαλούσαμε “Μακρή” λόγω του ύψους του, ήλθε με την οικογένειά του στον Βροντάδο σε ηλικία μόλις εννέα ετών μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Υπηρέτησε τη θητεία του ως εύζωνας στην τότε Ανακτορική Φρουρά, παντρεύτηκε, μετά την απόλυσή του, την Αφροδίτη το γένος Παντελόγλου, αποκτώντας, το 1937 και το 1940, τα δύο πρώτα παιδιά τους, τον Γιώργη και τον Μάρκο που έφυγε από τη ζωή μόλις πριν ένα μήνα.
΄Ελαβε μέρος στον πόλεμο του Σαράντα, πήγε στη Μέση Ανατολή και, μετά τον Πόλεμο, συνέχισε να εργάζεται στον Βροντάδο ως άριστος οικοδόμος. Η σύζυγός του, στα χρόνια που ακολούθησαν, έφερε στον κόσμο δύο ακόμη παιδιά, τη Γιασεμή και τη Ρούλα, που συμπλήρωσαν την φτωχική αλλά πολύ αγαπητή οικογένεια στην Ενορία του Αγίου Μάρκου.
Ο Κωνσταντής, γεννημένος στο Ρεΐς Ντερέ το 1913, πέθανε στον Βροντάδο, τη δεύτερη και αγαπημένη του Πατρίδα, το 1995. Δυό χρόνια μετά, το 1997, απεβίωσε και η σύζυγός του, η γεμάτη καλοσύνη Αφροδίτη.
Τόσο για τον Κωνσταντή όσο και για την Αφροδίτη, ποτέ δεν βρέθηκε άνθρωπος να πει κακό λόγο. Όλοι τους αγαπούσαν. Τα παιδιά και τα εγγόνια τους να είναι καλά να τους θυμούνται καθώς και το γιό τους, τον αγαπητό μας Μάρκο Γιαννιτσάκη, που, μετά από πολύχρονη ασθένεια, τελικά τον έκαμψε ο τρισκατάρατος κορωνοϊός.
Ας είναι αναπαυμένη η ψυχή τους, “εν σκηναίς δικαίων”.
Τιμή και δόξα στους προγόνους που “ανάστησαν”, έστησαν και κράτησαν ελεύθερη την Πατρίδα.
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο. Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.
facebook
youtube
instagram
X
