Μοιάζει σαν χθες και ας έχουν περάσει 15 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που πρωτοσυνάντησα τον τραγουδοποιό Παντελή Αμπαζή. Ήταν Αύγουστος του 2003 και ο Παντελής πραγματοποιούσε συναυλία στα Λημνιά της Βολισσού στα πλαίσια του πολιτιστικού καλοκαιριού του τότε Δήμου Αμανής. Ομολογουμένως δεν γνώριζα πολλά για τη μουσική του αλλά από τα πρώτα λεπτά της συναυλίας εντυπωσιάστηκα όχι μόνο από την υπέροχη φωνή του αλλά και από την απίστευτη επικοινωνία του με το κοινό.
Δεκαπέντε χρόνια μετά, παρότι έχει «απογειωθεί» με το μεγάλο του σουξέ Madame, συναντώ και πάλι τον Παντελή, αυτή τη φορά όχι σε συναυλία του αλλά σε παρουσίαση παιδικού παραμυθιού. Ταξίδεψε στο αγαπημένο του νησί για μία μόνο ημέρα προκειμένου να συμμετάσχει στην εκδήλωση παρουσίασης του κουμπιοπαραμυθιού της Μαρίας Φαφαλιού, στο οποίο υπογράφει τους στίχους και τη μουσική των τραγουδιών.
Λίγο πριν αναχωρήσει από τη Χίο, ο Παντελής Αμπαζής μιλάει στον «π» για τη μουσική του πορεία, για τις δυσκολίες που συνάντησε αλλά δεν τον πτόησαν, για το μεγάλο του σουξέ «Madame», για τα δήθεν και τα πρέπει του «μουσικού χώρου», για τις συνεργασίες που τον σημάδεψαν , για τη μεγάλη του αγάπη, τη Χίο, αλλά και για τη νέα δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζει με τίτλο : «Παντελής Αμπαζής-Ανεξήγητα αρέσω».
Η απώλεια του πατέρα και η νέα ζωή που ξεκινά στην πρωτεύουσα
- Σε ηλικία δύο ετών χάνω τον πατέρα μου από φυσικό θάνατο. Ήρεμα, στον ύπνο του, από καρδιά στα τριάντα τρία του. Μετακομίζουμε στην Κυψέλη με τη μάνα μου και τον αδερφό μου. Μια νέα ζωή ξεκινά...
- Στις καλύτερες παιδικές μου αναμνήσεις είναι η Φωκίωνος Νέγρη λαμπερή το χειμώνα και η Χίος φωτεινή τα καλοκαίρια. Ο Σακελλάριος, η Βλαχοπούλου, ο Κωνσταντάρας, η Καρέζη, ο Βέγγος δίπλα μας πίνουν καφέ στο Σελέκτ. Τα καλοκαίρια στον Όμιλο και στον Καρφά βουτιές με το κεφάλι, με ξαδέρφια και θείες αγαπημένες.
- Υπήρξα άριστος μαθητής στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο-Λύκειο. Μποέμ αλέγρα φοιτητική ζωή, με τα πρώτα ξενύχτια σε ρεμπετάδικα και νυχτερινά κέντρα. Θέατρο και σινεμά, δύο και τρεις φορές τη βδομάδα. Διακοπές στις Κυκλάδες και οι πρώτες εκδρομές στο εξωτερικό. Τι Παρίσια, τι Λονδίνα, δε χορταίνω να γυρνάω τον κόσμο. Αρχίζω να σκαρώνω τα πρώτα μου τραγούδια.
Ο Παντελής μας αυτοσυστήνεται…
- Το όνομα μου Παντελής, καλλιτέχνης ατελής, αοιδός περιωπής, τραγουδών περί οπής. Για μια τρύπα δηλαδή, ένα τίποτα φαρδύ, που λογαριασμό δε δίνει και το σύμπαν καταπίνει. Μα στον πάτο κι αν βρεθώ, παίρνω φόρα απ’ το βυθό, όσο χαμηλά κι αν πέσω, ανεξήγητα αρέσω
Για μία συμμαθήτρια έγιναν όλα
- «Εξ απαλών ονύχων», για να αρέσω σε μια συμμαθήτρια μου. Από τότε περιμένω να ασχοληθεί κι αυτή μαζί μου. Όχι η συμμαθήτρια. Η μουσική.
- Είμαι παντελώς αυτοδίδακτος. Παρόλα ταύτα πιστεύω ακράδαντα ότι ο αυτοδίδακτος είχε έναν ηλίθιο δάσκαλο.
- Εμπνέομαι από ό,τι με τραβάει. Από τη μύτη, απ’ το αυτί, απ’ το μανίκι. Από κάπου τέλος πάντων.
- Όταν είμαι λυπημένος γράφω καλύτερα. Όταν είμαι χαρούμενος προτιμώ να το ζήσω!
Η πρώτη δισκογραφική δουλειά και η συνεργασία με τον Π. Θαλασσινό
- Παρότι απόφοιτος του τμήματος Μαθηματικών επιλέγω τη μουσική και δεν μετανιώνω δευτερόλεπτο για την επιλογή μου. Ασχολήσου με κάτι που αγαπάς και δεν θα δουλέψεις ούτε ένα λεπτό στη ζωή σου. Ούτε ποτέ θα το μετανιώσεις.
- Μου πήρε τέσσερα χρόνια να κυκλοφορήσω τα «Παντελώς Χειροποίητα» το 1996. Πολύ δυνατό ξεκίνημα, άγρια χαρά, παντελής άγνοια κινδύνου. Με βοήθησε πολύ ο Παντελής Θαλασσινός. Θα του χρωστάω για πάντα.
Οι μουσικές συνεργασίες που τον σημάδεψαν
- Ο κάθε καλλιτέχνης στην ουσία ένα έργο γράφει στη ζωή του. Το ίδιο πάντα. Σε πολλές παραλλαγές.
- Ζαμπέτας, Κηλαηδόνης, Μπιθικώτσης, Κόκκοτας είναι οι άνθρωποι που με σημάδεψαν στη μουσική μου πορεία.
Όσα αγαπώ στο χώρο μας ταυτόχρονα με εκνευρίζουν
- Τα ίδια που αγαπάω στον «χώρο μας» , αυτά και με εκνευρίζουν… Που ο καθένας μας νομίζει ότι είναι ο καλύτερος. Η εξωστρέφεια που στο βάθος είναι μοναξιά. Η παντελής έλλειψη ιεραρχίας. Τα ψεύτικα χαμόγελα. Η κονόμα. Που σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν...
Οι κόρες μου θέλω να γίνουν ευτυχισμένες και όχι επιτυχημένες
- Δεν με παρότρυνε κανείς να ασχοληθώ με τη μουσική Είδαμε και τους απογόνους καλλιτεχνών. Οι κόρες μου δεν θέλω να γίνουν επιτυχημένες. Θέλω να γίνουν ευτυχισμένες.
Χίος, η μεγάλη αγάπη…
- Στη μνήμη μου είναι ανεξίτηλα χαραγμένα τα αξέχαστα μυροβόλα φωτεινά καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας. Τα τζιτζίκια στις τσικουδιές, οι τηγανίτες της γιαγιάς, τα ξόβεργα του ξαδέρφου του Γιάννη, τα μαμούλια της θείας μου της Χρυσώς, οι βουτιές στη θάλασσα, το ψάρεμα στους Μύλους, στα Ταμπάκικα. Το χώμα. Οι πέτρες. Ο αέρας. Όλα.
- Στη Χίο τίποτα δεν με εκνευρίζει και τίποτα δεν με ενοχλεί. Ίσως λόγω του νόστου, όλα ωραία μου φαίνονται. Μια δύο μέρες που κάθομαι, τίποτα δεν προλαβαίνει να με εκνευρίσει.
- Τώρα πια δύσκολα θα γυρνούσα για μόνιμη κατοικία στη Χίο. Ίσως αργότερα. Όταν θα κλείνει ο κύκλος…
Από «πασάγνωστος» … πασίγνωστος μέσω του madame
- Το γκραν σουξέ madame! Το τραγούδι που με έκανε από πασάγνωστο … πασίγνωστο. Κάθε φορά που το τραγουδάω αισθάνομαι ότι το χειροκρότημα σας είναι πιο πολύ για τον στιχουργό παρά για τον ερμηνευτή. Ευτυχώς για μένα είναι το ίδιο πρόσωπο!
- Μόνο οι σοβαροί έχουν χιούμορ. Το χιούμορ είναι ο χυμός του πνεύματος. Αν δεν είσαι σοβαρός, απλά κάνεις χαβαλέ.
Τραγουδοποιός και όχι τραγουδιστής
- Γράφω στίχους και μουσικές. Καίγομαι να αφηγηθώ μια ιστορία. Το τραγούδι είναι το όχημα.
- Είμαι μακράν ο καλύτερος, στο είδος μου. Ο καλύτερος τραγουδιστής του πλανήτη Γη τουλάχιστον. Ανεξήγητα αρέσω. Φωνή, όχι αστεία. Το κόμμα κατά βούληση. Τα καλύτερα έρχονται!
- Σήμερα δεν θα πήγαινα σε talent show. Αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Ούτε κατακρίνω αυτούς που πάνε. Κριτές και κρινόμενους. Καθένας λέει ό,τι θέλει και βέβαια κάνει ό,τι μπορεί…
Γαϊδουρινή υπομονή…
- Αγαπώ αυτό που κάνω. Και βέβαια την έχω γαϊδουρινή. Την υπομονή. Περίμενα είκοσι χρόνια για να κάνω σουξέ. Κι αν χρειαζόταν θα περίμενα αλλά τόσα. Ο Κομφούκιος λέει: Διάλεξε ένα επάγγελμα που αγαπάς και δε θα δουλέψεις ούτε ένα λεπτό στη ζωή σου.
- Μετά από τρεις σπουδαίες δισκογραφικές δουλειές έρχεται ο «παντεΛΑΚΗΣ» σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους δικούς μου, τραγουδάμε ντουέτο. Με τον καινούργιο χρόνο γράφω μουσική και τραγούδια στη νέα ταινία του Νίκου Ζερβού « θα σας δω στην κηδεία μου όλους!». Μπαίνω στούντιο με φρέσκα τραγούδια με γενικό τίτλο: Παντελής Αμπαζής «ανεξήγητα αρέσω»
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
Who is Who: Γεννήθηκε στη Χίο αλλά μετακόμισε σε ηλικία 4 ετών στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια ζει στον Λυκαβηττό και είναι λάτρης του κέντρου της Αθήνας. Δεν του αρέσει να τρέχει αλλά ούτε και να κάθεται! Το βαδίζειν εστί φιλοσοφείν… Επιδιώκει να προσφέρει εκτός από ψυχαγωγία και αγωγή της ψυχής. Ζητούμενο στα τραγούδια του, το χιούμορ με σοβαρότητα και η μορφωμένη μαγκιά. Προσπαθεί να γράφει τραγούδια-στίχο και μουσική- που θα ενδιέφεραν να τα ακούσει ο πιο σοφός κριτής, που δεν είναι άλλος από τον μη ειδικό... Αισθάνεται και δηλώνει ερασιτέχνης (εραστής της τέχνης...). Είναι συλλέκτης μουσικών οργάνων και παίζει λίγο απ’ όλα καθημερινά! Τον απωθεί η απόλυτη εξειδίκευση. Τον ελκύει η ομορφιά, για την οποία πιστεύει ότι είναι ανώτερη της σοφίας γιατί είναι αυταπόδεικτη!
Πρώτη του δισκογραφική δουλειά το άλμπουμ «Παντελώς χειροποίητα» που κυκλοφόρησε το 1996. Ακολουθεί το «Ζήτω τα λαϊκά κορίτσια» και το «Ανωτάτη Ζαμπετική». Σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει το ΠαντεΛΑΚΗ ενώ το νέο έτος έρχεται με νεά δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Παντελής Αμπαζής: Ανεξήγητα Αρέσω»
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
Info: Στο Coronet theater στην Αθήνα, κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Και τις καθημερινές περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
Μόνο οι σοβαροί έχουν χιούμορ. Το χιούμορ είναι ο χυμός του πνεύματος. Αν δεν είσαι σοβαρός, απλά κάνεις χαβαλέ.
Εμπνέομαι από ό,τι με τραβάει. Από τη μύτη, απ’ το αυτί, απ’ το μανίκι. Από κάπου τέλος πάντων.
Ασχολήσου με κάτι που αγαπάς και δεν θα δουλέψεις ούτε ένα λεπτό στη ζωή σου. Ούτε ποτέ θα το μετανιώσεις.
Ειδήσεις σήμερα
Ακολουθήστε μας στο Google News. Μπείτε στην Viber ομάδα μας και δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χίο και το Βόρειο Αιγαίο.
Νέα συνδρομή στον έντυπο «π» - Κάθε Παρασκευή στην πόρτα σας.